De maan in al haar wijsheid
draait,
maar je stapt net op
het verkeerde moment
in haar baan.
Gisteren nog fietste ik erlangs.
Ik keek omhoog en zag
niemand staan.
En nu nog, denk ik
bij mezelf,
wanneer de muziek stopt
en de stilte waaiert uit
over het land.
Zal ik dan nog mijn
voeten op de grond
warm stampen?
Warme klei.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten