Als de dame in de rode kleren
langs mij stapt.
Ik de vlaamse bellen
klingel klangel,
zoals het duitse kraftwerk.
Ben ik zo hongerig
naar het leven
dat het pijn doet.
Zullen we dan eindelijk kunnen slapen
tot we het vergeten
en alleen nog blij zijn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten