Niemand kent de weg
naar boven.
Want ze lopen langs elkaar heen.
Trek de deur achter je dicht,
als je gaat
beloven.
Niemand weet waarom hij huilt,
ze verdwenen een voor een
de buren, de vrienden, de bakker
om de hoek. Alleen een boek.
Niemand wordt verstaan,
slechts door de wind
die al waait
sinds mijn god is opgestaan.
Een dichterlijk einde kan ook hoekig zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten