Tear down the walls

Het blijkt dat ik met de jaren
verder van het jongetje drijf
maar onderweg naar die nieuwe bestemming
gevangen blijf
in stormen en gedachten

Het is tijd om aan te meren
de Oostewind de rug te keren
en dat ik deze haven de mijne maak.

En dan stuur ik vergeelde ansichtkaarten
naar de oude ik.
Hoezeer ik hem mis
en hoe ik beslis
hem opnieuw uit te vinden.

Totdat ik in een mist verdwaal
in dit schip van tijd en staal
en blijk te zijn teruggekeerd
naar dorpen en moederschoot.

Het is een alloud verhaal
van geboren worden,
van zijn en niet zijn
van horen zeggen
en vertellen.

Ik sta aan het roer en blaas de wind
in mijn zeilen
ik bevind me in roerige tijden.
en oneindig leiden.

Zo blijk ik niet kapitein, noch admiraal.

Zomerstilte

We zoeken in de zomer
vaak verkoeling
bij onze gedachten
aan vroeger

We zoeken en turen,
we gluren
en zonder het te weten
veranderen we langzaam.

Tot de hersft is het zo.

Verwerpen we weer
die gedachten
en kijken uit naar het nieuwe.

Verachten we de wijsheid
opgebouwd met de jaren.
Zo hier aan de verkoeling
van het stilstaand meer

Ik ben niet anders dan die anderen

Ik hoop niets te zijn

Ik wil ook wandelen in het bos der groten,
op het mos van de edelmoedigen
luisteren naar het ruisen der bladeren.

De verkoeling is tijdelijk.
Tot de volgende zomer
en de volgende
en de volgende
en de dood.

Zoals zovelen

Het is een ongeschreven blad

Vandaar dat ik zin had

om heel snel en ongedwongen
te krabbelen en te bezoedelen

Maar als ik dan weer opkijk
van die snelle flirt,


voelt het toch alsof
er iets verloren is gegaan,
Iets wat te kort heeft bestaan

Het onbeschreven blad,

Waarna me niks meer rest dan vlug te vertrekken
naar andere lusteloze, nutteloze zaken
en onbestemde plekken.

This a pen, this is your dream, vandaag is voorbij

I am here with James
He is from Sweden.

He sings a song,
vandaar de dagen
die langzaam vallen
als de bladeren
in een nieuwe herfst.

Every day has a way
of crawling into your bed
as a cat purring at night
wrapping itself around your head

Vandaar James zingt
some changes will remain
even after the dimming of the day

They feel so obvious

On the road
naar niemandsland

Ogen van steen

Ontglipt het je?

Of heb je het niet vast?

Verbeeldt het je?

Of is je het niets meer waard?

Kijkt het naar je.

En wat zegt het tot je,

dit rode beest

Dit donkerrood

Encore une fois

Ezel stoot je toch geen twee keer aan de zelfde steen Verloren ben je al lang voor de onschuld de stilte breekt in twee Come softly darling, Stay.

Als het niet meer is

Als het niet meer is, vandaag en morgen. Als het zeker niet meer is. De dag erna. Als ik er niet meer ben, jij nog even. En onze kinderen glazig naar buiten kijken, terwijl de laatste druppels verglijden. Als het niet meer is, dan houden we elkaars hand nog even vast en genieten van niets, en dus alles.

Rust

Rust

Stilte. Een aanzwellende storm van wind.
Koel. Zacht. Helder.

We worden wakker, onze kop draait richting het nieuwe.
Onze ogen turen naar de verte. Nieuw.

Als de gedachten ontluiken. Een start.
We bewegen ons, spieren ratelen.

Vergeten dat moment, begonnen is de dag.

Op pad. We gaan.

Onderwijl sneeuwblind

De sneeuw begon te dwarrelen
waar het wicht net was geweest
liepen voetstappen langzaam door elkaar.

Alsof het daarnet nog ijzelde
klopte ik de kou uit mijn ziel,
blies wolkjes warmte
doelloos vooruit.

We werden langzaam blind
in eindeloos klimmen en dalen
langs gletsjers en ijsmeren
met touwen aan elkaar gebonden.

Zo was het einde.

Mijn leven

Er was eens,
en je leefde.

Geluk en verdriet
en zo veel meer.

Je geeft het door, tot,

toen was er eens.

dag 3

Dag 20,
dag 21.
Mijn belofte
van de laatste maand
op de kortste dag.

Ook nu is het niet zeker,
hoe sterk ik ben
al bij het begin.

Vooraf en tijdens
alles wat slecht in mij zit,
spreekt.

roept
en wint bij elk blad
dat ik heb omgedraaid.

Dag 2

Ik ben door niemand voor het blok gezet.
Er zijn geen onzichtbare muren.

Ik weet goed waar ik het zoeken moet.
We beleven hier geen avonturen.

Ik heb immer zo'n gevoel gehad.
Het zal mijn tijd niet duren.

Want ik weet,

noch de spijt, noch het leven
zal uiteindelijk de doorslag geven.

Dag 1

In het begin verloopt het als een gedicht
dat voor het eerst op het papier
is gespat.

Het gevoel
als de inkt net is opgedroogd,
vergaat wanneer de wind de regels
verder draagt.

De leegte die komt
zodra de regels niets meer zijn
dan veelgelezen en geprezen
one-liners

En ze zijn ontward
van diegene die ze ooit
vergat.

Op de vlakte

Een dag te veel, ze was op haar tong gebeten. Een gebed, een song, en wie brengt dit brede lied naar huis? Op weg, kruist ze de dageraad, ze slaat haar vleugels uit. Op een dag, een kruis op de tijd.

Je zegeningen

Lopen als de streken
van je penseel
met een vroomheid van
de prevelingen der nonnen,
een stilleven als een bron.

Ik schilderde de lente

Zo zacht,
zo mooi.

Zo denk ik aan een geur van lente
en een zweem van groen.

Zo fris,
zo helder.

Zo doen mijn botten pijn,
en lonkt mijn hart naar vernieuwende rust.

Zo ontluikend.

De dingen

Wanneer ik,
hoi,

hallo,

en

hutspot.

Ronde dingen,
lelijke dingen,

vervormd.