Zomerstilte

We zoeken in de zomer
vaak verkoeling
bij onze gedachten
aan vroeger

We zoeken en turen,
we gluren
en zonder het te weten
veranderen we langzaam.

Tot de hersft is het zo.

Verwerpen we weer
die gedachten
en kijken uit naar het nieuwe.

Verachten we de wijsheid
opgebouwd met de jaren.
Zo hier aan de verkoeling
van het stilstaand meer

Ik ben niet anders dan die anderen

Ik hoop niets te zijn

Ik wil ook wandelen in het bos der groten,
op het mos van de edelmoedigen
luisteren naar het ruisen der bladeren.

De verkoeling is tijdelijk.
Tot de volgende zomer
en de volgende
en de volgende
en de dood.