Zo onder de regen

Ik ben soms niet anders dan een blad in de wind
sprak de gemakzuchtige.
Niet gerekend op de regen, maar ik toom de stroom
zei de krachtige.
Het maakt niet of de wind waait, of de zon schijnt
zong de dichter,
ik drijf.

Wie weet, ik spring liever niet
meenden de angstige, de bange, de filosoof.
Wie weet, gaan we liever lopen
zo langs de oever. We genieten van de oeverplanten.
En met vereende krachten
ontwierpen de slimme, de werker en zijn gezellen
een boot.

Ondertussen schiep God de bijbel, en schreef een regenboog.
Plantte een boom, richtte zich op, en bedong de liefde.
En wij, allen, gingen hem na.