Een onvervulde zucht,
een gevoel van onbehagen,
een frons, een hand over het gelaat.
Niet een kloppend, maar een bonkend hart.
Niet een stalen blik, maar schichtig en verward.
Niet de rust in het lijf, maar de leden stijf.
Zo staat mijn ziel op wacht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten