Je draagt je glimlach
als een adelkroon,
zelfs nu we de wereld
weer anders zien.
En dit grote kleine verdriet,
dit leed zonder grenzen,
het kent vele vrienden, vele gezichten,
veel gemis, vele kleuren,
veel verdrinken, en het leven.
Zo, als ik je vastheb,
weet ik hoe ik ben, hoe ik ben geweest
en misschien wat ik zal zijn.
Dit misschien is wat verandert.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten