Knalgedicht

Ik haalde gisteren
het brood van de plank
en sneed het in dikke plakken.

Wij riepen vandaag
de noten op rij
en schalden ze uit onze longen.

Jij brulde daarvoor
de eeuwigheid in
en knalde van verlangen.

Zij liepen zo de wereld in,
lang geleden,
en mooi opnieuw gevonden.

Hij dacht daarna
op het papier
en deed het in zijn zakken.