Over de reling van het hek
keek ik uit over het plein.
Waar de vergezichten klein lijken,
maar waar harten
groots en fijn blijken.
En achter mij speelde het orkest
van familie en residenten,
terwijl zij aten en bepraatten,
het fijne van het laten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten