Een gedicht voor een vriend

Waarnaar ik soms
nachtenlang loop,
hoop op wegen
zonder end.

Wanneer ik soms
urenlang droom,
en loom
mijn ogen bedek.

Waarom ik pek
met veren smeer
op elk woord dat ik spreek.
Woorden waarmee ik
de mensen vroeger dwingend
ontweek.

Waar ik naar een wereld kijk
die mij niet ziet.
Waar ik naar de noten reik
van een stil verdriet.
(27-11-2004)