Plek zonder dromen

Soms bruist en gromt het,
zijn het de bladeren die ritselen.

Soms bekruipt je het gevoel van een donker bos,
van weinig licht in de verte.

Soms zijn het paden waarvan je niet weet
of het paden zijn die je betreedt.

Soms blijkt de hand die uitgestoken is
niets meer dan de wind die rillingen trekt
over je rug.

Maar soms is er het licht op de vlakte, de open plek,
de ree die speels kijkt uit de varens.

Maar soms is er die geur, die je meeneemt
en vult met vrolijkheid.

Soms is het er.