In een vlaag van zoete wind
over de met dauw beslagen heuvels
wandelde het leven in grote golven,
bedolven als een huilend kind.
Het leven gezogen
naar de kusten van dit land,
riep de mensen te ontwaken,
te verzamelen op het strand.
Waar ze uitkeken
over de grauwe zee
die zovelen had verzwolgen
en ik had geen idee,
hoe ver het nog was:
dit.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten