Ergens op het pad
meanderend door het bos
vliegend door de heuvels,
leidde de weg mij
bij de hand.
Langs de witte huizen
van dorp na dorp
bracht mij de zachte lentewind
van veld naar veld.
Ik zag elke torenspits,
elke boer werkend
op 't land.
In dit land zo groot als de wereld
rende ik rond, liep ik onder de zon
mijn gezicht gewend
naar de warmte,
een vreugde zon
van mijn hart.
Zo rende ik rond, soms haast
struikelend over schoonheid,
als een winterkind overmand