In dit kleine land
staan de huisjes rij aan rij
en de wegen kronkelen
ze fonkelen, zo vrij en blij.
De mensen turen door hun ramen.
In dit land van eenzamen
springen hun blikken,
net als kinderen,
van kei naar kei.
en aan de grenzen bonken vrienden
op de deuren, gesloten deuren,
op donkere dagen, duistere dagen,
en ik loop aan die vrienden
snel voorbij.
(10-12-2004)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten